Spreekvaardigheid is een taalonderdeel dat je het beste in de praktijk kunt leren. Maar dat is niet altijd mogelijk, en het kan zelfs voorkomen dat een leerling ineens bemerkt dat hij niet voldoende is voorbereid wanneer het eindexamen nadert. Om deze lacune te voorkomen heb ik een boek geschreven :
FRANS LEREN
van theater. Robin Renucci
In het denken van de beschaving bestaat er een sterke link tussen docenten en de wereld van artiesten en met name bij degenen die op de voorgrond staan, de acteurs, want dat zijn de auteurs van het geschreven woord dat naar voren treedt etc.; omdat er een zekere zorg aan wordt besteed. Dat wil zeggen de onderwijzer besteedt zorg aan zijn werk,
Mon cher,
Vous m'avez manifesté le désir de lire, par lettres, un court récit de mon voyage en Hollande. Voici, en quelques pages que je veux faire les plus remplies possible. Invité par un groupe d'artistes et de littérateurs de là-bas à donner chez eux une série de conférences, j'accédai bien volontiers à leur désir, ayant toujours été
Daniel de Montmollin leeft en werkt bij de godsdienstige broedergemeenschap in Taizé, bij Cluny, opgericht in 1940 door broeder Roger. In 1950 richt hij er een pottenbakkersatelier op. Vanaf 1956 gaat hij zich op steengoed richten. Hij houdt ook van schrijven en poésie. In 1964 publiceert hij ‘Le Poème Céramique’ (‘Het keramisch gedicht’) waarin hij vertelt over het leven en het werk
Omdat ik aan mijn dertien jaar geleden aangevangen werk de titel La Comédie Humaine heb gegeven, lijkt het me wel nodig om er de gedachte achter te vermelden, er de oorsprong van te vertellen, er de opzet in het kort van te geven, en over al die dingen te praten alsof ik er zelf geen enkel belang in heb. Dit is niet zo heel moeilijk als het publiek wel zou kunnen denken. Weinig werk geeft veel eigendunk, veel werk
In het oude eenzame en ijzige park
Zijn twee vormen daarstraks verscheiden.
Hun ogen zijn dood en hun lippen zijn zacht,
En men hoort amper hun woorden.
In het oude eenzame en ijzige park
Hebben twee spoken het verleden opgeroepen.
- Herinnert het je onze oude extase?
- Waarom wilt u dan dat het me het herinnert?
- Slaat je hart nog altijd bij mijn enige naam?
Zie jij nog altijd mijn ziel in dromen ? - Nee.
Ah ! de mooie dagen van onzegbaar geluk
Waar wij onze monden samenvoegden! - Het is mogelijk.
- Wat was hij blauw, de hemel, en groot, de hoop!
- De hoop is gevlucht, overwonnen, naar de zwarte hemel.
Zo liepen zij in het dwaze onkruidhaver.
En alleen de nacht hoorde hun woorden.