L'Albatros, Charles Baudelaire, vertaald in het Nederlands
De Albatros
Vaak, om zich te amuseren, vangen bemanningsleden
Albatrossen, enorme zeevogels,
Die volgen, als lome reisgenoten,
Het schip dat glijdt over de bittere maalstromen.
Maar net hebben zij hen op de planken neergezet,
Of die koningen van het azuur, onhandig en vol schaamte,
Laten werkloos hun grote witte vleugels
Als riemen naast zich neerhangen.
Die gevleugelde reiziger, wat is hij stram en kwetsbaar !
Hij, eerst zo mooi, wat is hij bespottelijk en lelijk !
De een irriteert zijn snavel met een brandende pijp,
De ander doet, hinkend, de gewonde na die vloog !
De Dichter lijkt op de prins der wolken
Die stormen najaagt en de boogschutter negeert ;
Verbannen op de grond te midden van het gejoel,
Verhinderen zijn reuzenvleugels hem te lopen.